«КРСУнун ЖАРЧЫСЫ» журналынын МААЛЫМАТ ПОРТАЛЫ

Представлена распространенность переломов нижней челюсти по данным стационара Национального госпиталя Министерства здравоохранения Кыргызской Республики за 2014–2020 гг. Рассматривается актуальная проблема переломов нижней челюсти, которые являются наиболее распространенными среди всех видов переломов лицевого скелета. В данном исследовании были проанализированы данные о 1193 пациентах с переломом нижней челюсти, находившихся на стационарном лечении с диагнозом «Перелом нижней челюсти». При проведении обследования пациентов с переломами нижней челюсти использовались клинические методы, включающие анамнез, пальпацию, оценку функции нижней челюсти и объективный осмотр. Для обследования и контроля результатов лечения использовались рентгенография, ортопантомография и компьютерная томография. Самыми распространенными симптомами у пациентов в первые 24 часа после травмы были усиливающиеся боли при открытии рта, нарушение прикуса, затруднение открытия рта, асимметрия лица и отек мягких тканей на стороне травмы. У 21 % пациентов, которые прошли дополнительное обследование с участием невролога и нейрохирурга, была обнаружена закрытая черепно-мозговая травма, для которой назначено соответствующее лекарственное лечение. Отмечается, что наибольшее число повреждений происходит в области угла нижней челюсти, а наименьшее количество – в области мыщелкового отростка. Исследование также подтверждает, что проведение компьютерной томографии нижней челюсти является полезным методом для определения характера смещения и типов рентгенологических характеристик переломов головки нижней челюсти.

перелом; нижняя челюсть; компьютерная томография; рентгенологические характеристики; клиническая характеристика; травма; челюстно-лицевая травма; нарушение прикуса; черепно-мозговая травма; челюстно-лицевая хирургия

Макалада Кыргыз Республикасынын Саламаттык сактоо министрлигинин Улуттук госпиталынын жаак-бет бөлүмүнүн 2014–2020-жылдардагы материалдарынын негизинде астыңкы жаак сыныктарынын клиникалык мүнөздөмөсү берилген. Бет скелетинин сыныктарынын бардык түрлөрүнүн ичинен эң кеңири таралган астыңкы жаак сыныктарынын актуалдуу маселеси каралат. Бул изилдөөдө «Астыңкы жаактын сыныгы» диагнозу менен стационардык дарылоодо болгон, астыңкы жаагы сынган 1193 бейтаптын маалыматтары талдоого алынган. Астыңкы жаак сөөгү сынган бейтаптарды сурамжылоодо клиникалык методдор, анын ичинде анамнез, пальпация, астыңкы жаактын функциясын баалоо жана объективдүү текшерүү колдонулган. Дарылоонун жыйынтыгын текшерүү жана көзөмөлдөө үчүн радиография, ортопантомография жана компьютердик томография колдонулган. Жаракат алгандан кийинки алгачкы 24 саатта бейтаптарда эң көп кездешкен белгилер оозду ачканда оорунун күчөшү, туура эмес окклюзия, оозду ачуу кыйынчылыгы, беттин ассиметриясы жана жаракат жагындагы жумшак ткандардын шишиши болгон. Невропатологдун жана нейрохирургдун катышуусунда кошумча текшерүүдөн өткөн бейтаптардын 21%да жабык мээ жаракатын табышкан, аларга тиешелүү дары-дармектер менен дарылоо дайындалган. Жаракаттын эң көп саны астыңкы жаактын бурчунда, ал эми эң азы кондилярдык процесстин аймагында болот деп белгиленет. Изилдөө ошондой эле астыңкы жаактын компьютердик томографиясын жүргүзүү жылышуунун мүнөзүн жана баш сөөктүн сыныктарынын радиологиялык мүнөздөмөлөрүнүн түрлөрүн аныктоо үчүн пайдалуу ыкма экенин тастыктайт.

сынык; астыңкы жаак; компьютердик томография; рентгенологиялык мүнөздөмөлөр; клиникалык мүнөздөмө; жаракат; жаак-бет жаракаты; туура эмес окклюзия; баш-мээ жаракаты; жаак-бет хирургиясы

The article presents the prevalenct of fractures of the lover jaw according to the dana of the hospital of the National Hospital of the Ministry of Health of the Kyrgyz Republic from 2014 to 2020. The article addresses the pertinent issue of mandibular fractures, which are the most common among all types of facial skeletal fractures. This study analyzed data from 1193 patients with mandibular fractures who were hospitalized with a diagnosis of mandibular fracture. Clinical methods, including medical history, palpation, assessment of mandibular function, and objective examination, were employed during the examination of patients with mandibular fractures. Radiography, orthopantomography, and computed tomography were used for examination and treatment monitoring. The most common symptoms observed in patients within the first 24 hours after trauma were increased pain upon mouth opening, malocclusion, difficulty in mouth opening, facial asymmetry, and soft tissue swelling on the affected side. Among 21% of patients who underwent additional examination involving a neurologist and neurosurgeon, closed cranial-cerebral trauma was detected, necessitating appropriate medical treatment. It was noted that the highest number of injuries occurred in the area of the mandibular angle, while the least occurred in the area of the coronoid process. The study also confirms that performing computed tomography of the mandible is a useful method for determining the nature of displacement and the types of radiographic characteristics of mandibular condyle fractures.

fracture; mandible; computed tomography; radiographic characteristics; clinical characteristics; trauma; maxillofacial trauma; malocclusion; cranial-cerebral trauma; maxillofacial surgery